Μόδα είναι θα περάσει.

Θα μιλήσω για την ομάδα ανθρώπων που έχουν ως σκοπό της ζωής τους να χαλάνε την αισθητική μας με τις επιλογές στυλ που ξεσηκώνουν από το εξωτερικό ανεξάρτητα αν μένουν στον Αη Γιώργη Δομοκού. Ευτυχώς για μας, εκτός από τα πολύ ωραία και τα πολύ άσχημα τελειώνουν σχετικά γρήγορα και όλα μένουν σαν μια κακή ανάμνηση.

Emo: Κάπου εκεί στα τέλη του 2007 και όλο το 2008 έκαναν την εμφάνιση τους τα ανθρωποειδή με την κατάθλιψη και τις αυτοκτονικές τάσεις. Εκεί που κατέβαινες αμέριμνος τα σκαλάκια στο Σύνταγμα κινδύνευες να τα πατήσεις έτσι με τα μαύρα που φορούσαν για να είναι εντελώς ένα μαύρο χάλι. Το μαλλί έκρυβε μέσα του πολλές εκπλήξεις αφού ήταν τόσο ξασμένο και άνετα το χρησιμοποιούσε κάποιος για τσάντα.
Ευτυχώς όλο αυτό ένα χρόνο μετά αποτελούσε παρελθόν και δεν τους ξαναείδαμε από τότε. Μάλλον θα αυτοκτόνησαν. Σε παρόμοια κατάσταση ήταν και οι trendy με φράντζα που είχε εμβαδόν το μισό πρόσωπο, ρούχα αξίας 150ευρώ τουλάχιστον, και μόνο Volcom και Vans που τους συναντούσες Κολωνάκι γιατί τότε υπήρχαν λεφτά για ξόδεμα και έπιναν καφέ μόνο στα Starbucks εννοείται.
Μετά από ένα χρόνο τους έπιασε η κρίση και συνήλθαν. Όχι όλους.

Κάγκουρες: Μια φάρα που δύσκολα θα ξεμπλέξουμε από αυτή. Υπάρχει πολλά χρόνια από τη δεκαετία του ’80. Ο Γαρδέλης ας πούμε που δεν ήθελε μεροκάματο αλλά χιλιάρα μηχανή και θάνατο ήταν ο κάγκουρας της εποχής. Το στυλ περιέχει μηχανάκι ή χαμηλωμένο αμάξι, φωτάκια και αυτοκόλλητα παντού, φανελάκι αμάνικο, ξυρισμένο κεφάλι με κοτσιδάκι πίσω
και γυαλιά του 24ωρου. Τους μισείς. Όλοι τους μισούμε. Δεν το χουν καταλάβει ακόμα.
Μπορεί να μην έχουν εξαφανισθεί αλλά έχουν περιοριστεί κατά πολύ. Τους συναντάς στα χωριά και στις Δυτικές περιοχές της Αθήνας.

Κλαρινογαμπροί: Δημιουργήθηκαν από το πουθενά σαν μια πολύ κακόγουστη έκπληξη. Από το 2012 μέχρι σήμερα ζουν ανάμεσα μας. Μούσια τατουάζ μπλούζες με V μέχρι τον αστράγαλο παντού. Στα μαγαζιά στις καφετέριες στο περίπτερο στο σουπερ μάρκετ. Δεν μπορείς να ξεφύγεις τόσο εύκολα. Το στυλάκι είναι το κλασσικό είμαι ο πιο ωραίος με θέλουν όλες που σε κάνει να καταπίνεις τον εμετό σου. Οι φωτογραφίες στο facebook είναι αποκλειστικά όλες από μαγαζιά και κλάμπς που πάνε να πιουν ποτάρες και περνάνε τέλεια γιουχου και οι πόζες είναι ή με μια ξανθιά γλάστρα, ή με γλώσσα έξω τύπου τσαλακώνομαι ο Θεός. Ευτυχώς όσο πάνε και λιγοστεύουν όμως γιατί πλέον τους πήρανε χαμπάρι και δεν περνάει άλλο το πανηγυράκι τους. Κάντε κουράγιο θα περάσει και αυτό.

Hipster: Οι ψαγμένοι του είδους. Τρώνε πίνουν ξενυχτάνε στο ιστορικό και γεμάτο ομορφιές κέντρο της Αθήνας. Ακούνε μουσική που την ξέρουν μόνο αυτοί και η μάνα του τραγουδιστή. Φοράνε γυαλιά μυωπίας τύπου Ζάχου Χατζηφωτίου και ας μην έχουν μυωπία, φουλάρια, στενά τζιν, φθαρμένα All Star, γυαλιά αποκλειστικά Ray Ban. Έχουν iphone και βγάζουν όλη την ώρα φωτογραφίες. Οι μισοί είναι φωτογράφοι στο tumblr και οι άλλοι μισοί Dj σε κάτι μικρά μαγαζάκια της Αθήνας που δεν πατάει άνθρωπος. Τον ελεύθερο τους χρόνο βλέπουν Αμερικάνικες σειρές τύπου Glee και ταινίες ότι να’ναι. Προσοχή. Αν ξέρεις κάποιον hipster μην του πεις ποτέ πως είναι hipster. Θυμώνουν πολύ γιατί δεν θέλουν να εντάσσονται κάπου και θέλουν μόνο αυτοί να έχουν το προνόμιο να βάζουν ταμπέλες. Φήμες λένε πως πεθαίνουν στο άκουσμα σκυλάδικων τραγουδιών. Τον έκαναν τον κύκλο τους βέβαια γιατί κατάφεραν να γίνουν αυτό που σιχαίνονται, mainstream!

Γράφτηκε από την  Γιώτα Παπαστάμου

 decay.gr