Βρήκες ένα παραθυράκι για να εισβάλεις στην ψυχή μου και να δεις … μην με ρωτήσεις τι?!…είναι ανεξερεύνητα αυτά τα μονοπάτια. Αν όσο είσαι εκεί δεις κομμάτια από την Καρδιά μου μην τρομάξεις είναι από κείνες τις στιγμές που τους άφησα και την πλησίασαν, δεν πρόσεξαν και την ράγισαν. Έτσι κράτησα αυτά τα κομμάτια για να θυμάμαι. Ως αποδείξεις πως κάποτε με πλήγωσαν.
Η περιήγηση περιλαμβάνει και εικόνες. Εικόνες που δεν με αφήνουν να ξεχνώ. Να ξεχάσω πως έφτασα μέχρι εδώ και τι πρέπει να αποφύγω στην πορεία. Κι εσύ μην ξεχνάς να σκέφτεσαι, να ελπίζεις και να ονειρεύεσαι. Και να φυλάς τις Σκέψεις σου για να μην τις ξεχάσεις για να βρίσκονται εκεί , άγρυπνοι φρουροί και να προστατεύουν Στιγμές από την ζωή σου… στιγμές που δικαιωματικά σου ανήκουν!
Ο Οράτιος κάποτε είπε : «Nullius in verba» δηλαδή - Μην βασίζεσαι στα λόγια κανενός - και είχε δίκιο δεν πρέπει να βασίζεσαι στα λόγια κανενός μονάχα στα δικά σου. Και να θυμάσαι πως στα σκοτεινά δωμάτια της ψυχής είναι καλύτερο να βρεις πεθαμένα συναισθήματα παρά ξεχασμένα λόγια! Τα συναισθήματα όσο υπήρξαν σε γέμισαν, τα λόγια σε σκότωσαν!
Σκόρπιες λέξεις στο μπουντρούμι της ψυχής και μια ιστορία παίρνει πνοή. Γεννιέται… ξέροντας πως πλέον δεν θα πεθάνει ποτέ… γιατί κάπου, κάποιος, θα την θυμάται ίσως για πάντα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου