Τον Μάρτιο του 1966 το περιοδικό «Εικόνες» της Ελένης Βλάχου κυκλοφορούσε με ένα ρεπορτάζ, που έκανε αίσθηση. Αφορούσε την πρώτη ελληνική τηλεόραση, που έμπαινε έστω και καθυστερημένα στη ζωή των πολιτών. Το τεύχος με τις «δώδεκα πρακτικές συμβουλές για τους υποψήφιους θεατές τους είδους» έγινε ανάρπαστο. Τα χρόνια πέρασαν, πολλά άλλαξαν και οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες.
1. Σήμερα οι συσκευές είναι πολύ πιο ελαφρές και είναι εύκολο να τις μετακινήσεις. Αυτό όμως που παραμένει διαχρονικό είναι το… σφυρί. Σου επιτρέπει να κάνεις κομμάτια την τηλεόραση και να δώσεις τέλος στην ανία σου. Εφόσον βεβαίως την έχεις ξεχρεώσει…
2. Το τηλεκοντρόλ τη δεκαετία του 1960 ήταν άγνωστο αξεσουάρ και τα κανάλια μόνο δύο: το ΕΙΡ και το Ενόπλων Δυνάμεων. Σήμερα όμως που είναι δεκάδες, δεν ξέρεις ποιο κουμπί να πατήσεις. Επιλογές υπάρχουν πολλές, αλλά τα ενδιαφέροντα προγράμματα είναι πολύ λίγα. «Κρίμα την εφεύρεση», θα έλεγε σήμερα ο πρωταγωνιστής του σκίτσου.
3. Οι ρυθμίσεις τότε ήταν πρωτόγονες και χειροκίνητες. Μόλις δύο: φωτεινότητα και κοντράστ. Σήμερα έχεις τη δυνατότητα να κάνεις μικροσυντονισμό από την πολυθρόνα. Παρ’ όλα αυτά, ο Τούρκος ηθοποιός στα σίριαλ δεν μπορεί να πει ούτε μία ελληνική λέξη…
4. Οι αποστάσεις για την τοποθέτηση της συσκευής παραμένουν περίπου οι ίδιες και στις μέρες μας. Αντίστοιχα διατηρείται και ο κίνδυνος να χάσεις τα μαλλιά σου, όπως ο κύριος στο σκίτσο του 1966, από αυτά που εμφανίζονται στην τηλεόραση. Το «κρατάτε αποστάσεις» από τα επιβλαβή προγράμματα, εξακολουθεί να είναι μια πολύτιμη συμβουλή.
5. Τότε μεγάλες συσκευές θεωρούνταν εκείνες που έφταναν τις 24 ίντσες. Σήμερα αυτό το μέγεθος υπάρχει στα υπνοδωμάτια, ενώ στο σαλόνι οι περισσότερες τηλεοράσεις ξεπερνούν τις 32 ίντσες. Στο σκίτσο, τα παιδιά παρακολουθούν όλα μαζί παρέα το αγαπημένο τους πρόγραμμα, ενώ σήμερα πολλοί τηλεθεατές είναι μοναχικοί και απολαμβάνουν μόνο ευκρίνεια…
6. Ο χαμηλός φωτισμός βοηθά την τηλεθέαση, αλλά αυτήν την εποχή κρύβει κινδύνους, για όσους έχουν εύθραυστο ψυχικό κόσμο και παρακολουθούν πολιτικές συζητήσεις τις μεταμεσονύκτιες ώρες.
7. Το τρέμουλο της παλιάς συσκευής είναι πταίσμα, μπροστά στο τρέμουλο του σημερινού τηλεθεατή, που λόγω της αλματώδους αύξησης της τιμής του πετρελαίου, δεν έχει θέρμανση και τουρτουρίζει στο παγωμένο σαλόνι. Στις μέρες μας δεν υπάρχει τηλεφωνική γραμμή για αναγγελία παγωμένου τηλεθεατή.
8. Τότε έψαχναν τον ΟΤΕ της Πατησίων. Σήμερα αναζητούν αποκωδικοποιητή στα καταστήματα ηλεκτρικών ειδών. Η Ελλάδα μπορεί να έκανε δεκαετίες, για να εξασφαλίσει ποιοτική τηλεοπτική εικόνα, όταν το πέτυχε όμως, οι αρμόδιοι έβαλαν τον καταναλωτή να αγοράζει διαφορετικούς τύπους αποκωδικοποιητών, που κάθε φορά λειτουργούσαν σε διαφορετικά φορμάτ. Πλούσια η τεχνολογία, φτωχότεροι όμως οι τηλεθεατές και πιο ελαφριά η τσέπη τους.
9. Η υπαίθρια τηλεθέαση ήταν σύνηθες φαινόμενο στα πρώτα χρόνια της τηλεόρασης. Τότε που η συσκευή ήταν προνόμιο των εύπορων. Σήμερα που κάθε σπίτι έχει συσκευή υψηλής τεχνολογίας και η οικονομική κρίση σαρώνει, τα πεζοδρόμια γέμισαν με «ανόρεκτους» ανθρώπους, που δεν γυρίζουν καν το βλέμμα στις βιτρίνες.
10. Οι πολυκατοικίες μέχρι τη δεκαετία του 1960 δεν είχαν υποδομή για τοποθέτηση κεραιών. Όταν όμως απέκτησαν αυτό το «προνόμιο», οι πόλεις έγιναν ακόμα πιο κακόγουστες, με συρμάτινα «δάση» στις ταράτσες των κτιρίων. Σήμερα πρόοδος θα μπορούσε να θεωρηθεί η εξαφάνιση αυτού του αγαθού…
11. Ο πρώτος Έλληνας τηλεθεατής έβλεπε συχνά είδωλα, είτε λόγω κακού σήματος, είτε λόγω κακής τοποθέτησης της συσκευής. Σήμερα που οι «ήρωες» της τηλεόρασης τον αφήνουν αδιάφορο, χρησιμοποιεί την οθόνη ως πρόχειρο καθρέφτη, για να διορθώσει την εμφάνισή του, λίγο πριν βγει από το σπίτι.
12. Το wifi και τα tablets ήταν επιστημονική φαντασία τη δεκαετία του 1960. Αν κρίνουμε και από το σκίτσο, ο «πρωτόγονος» Έλληνας τηλεθεατής ήταν ο πρώτος που απαίτησε φορητότητα. Δικαιώθηκε μετά από πολλές δεκαετίες. Στο μεταξύ όμως έχασε την γκλίτσα που κρατούσε.
mixanitouxronou.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου