Το εν λόγω άρθρο είχε τρομερή απήχηση όχι μόνο σε εμάς αλλά και σε όσα άλλα blog ανέβηκε..
Αυτό ήταν κάτι που μου κίνησε την περιέργια να δω αν όντως ισχύει ή πέσαμε όλοι "θύματα" του διαδικτύου.
Στην αναζήτηση της.. "αλήθειας" βρήκα το παρακάτω άρθρο:
από το 24grammata.com (γραφει ο ποιητής Γιώργος Πρίμπας)
Το παραπάνω ταξιδεύει αυτές τι ημέρες στο διαδίκτυο και το συνοδευτικό κείμενο, όπου υπάρχει η ερώτηση: «τι σημαίνει αυτό;» (1), καταλήγει, ειρωνικά και μελαγχολικά, ψέγοντας την «ἀνιστορικότητά μας καί τήν ἀμάθειά μας» αλλά και την «ἀνικανότητά μας νά ξεφύγουμε ἀπό αὐτό πού εἴμαστε ἀκόμη».
Ένας φιλόλογος βέβαια πολύ εύκολα θα αναδείκνυε τα λάθη που υπάρχουν στην έκφραση «Ἀπεμπολῶν, τοῦ κεῖθεν ἐμβολῶν!!!…» και ομοίως πολύ εύκολα θα αποκάλυπτε το ψέμα. Ακόμα ένα!
Ένας φιλόλογος βέβαια πολύ εύκολα θα αναδείκνυε τα λάθη που υπάρχουν στην έκφραση «Ἀπεμπολῶν, τοῦ κεῖθεν ἐμβολῶν!!!…» και ομοίως πολύ εύκολα θα αποκάλυπτε το ψέμα. Ακόμα ένα!
Το τι σημαίνει αυτό ως φράση ή το τι δε σημαίνει, ακόμα και αν γραμματικά έστεκε, δεν μας ενδιαφέρει. Αυτό όμως που μας ενδιαφέρει είναι γιατί ο ελληνικός λαός είναι ανά πάσα στιγμή έτοιμος να αποδεχθεί ως αλήθεια οποιαδήποτε ΕΛΛΗΝΑΡΑΔΙΚΗ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ γεννιέται και ταξιδεύει στο διαδίκτυο.
Δεν είμαστε οι μόνοι. Οι αμερικάνοι, των ΗΠΑ, για παράδειγμα ήταν και είναι αντίστοιχα έτοιμοι να πιστέψουν κάθε ιστορία εξωγήινων που κόβουν βόλτες στον ουρανό της Νεβάδα και πιθανόν επιβουλεύονται τη χώρα τους. Αυτό βέβαια είναι παντελώς άσχετο με την ύπαρξη ή μη εξωγήινης ζωής (που να είστε σίγουροι δεν έχει φτάσει στη Γη, η οποία κινδυνεύει μόνο από τον άνθρωπο) αλλά ενδεχόμενα να αποδίδεται στο γεγονός ότι νοιώθουν να μην απειλούνται από κανέναν οπότε υποσυνείδητα (ίσως;) έφτιαξαν κάτι να το νοιώθουν ότι τους απειλεί πραγματικά. Όλοι βεβαίως θα έχουμε ακούσει για εκείνη την περίφημη ραδιοφωνική εκπομπή του Όρσον Ουέλες, πίσω στα 1938 (2), όταν έπεισε τους αμερικάνους ακροατές ότι οι αρειανοί είχαν επιτεθεί στον πλανήτη μας, σπέρνοντας τον πανικό!
Ας γυρίσουμε όμως στα καθ’ ημάς.
Γιατί λοιπόν ένας λαός, ο ελληνικός εν προκειμένω, ο οποίος μάλιστα αποδεικνύεται σήμερα, σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές για το μέλλον του, τόσο ΛΙΓΟΣ (3) απέναντι στα γεγονότα με παντελή απουσία κάθε άξιας να αλλάξει τα πράγματα αντίδρασης, είναι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να πιστέψει πως
- το «α μπε μπα μπλομ του κίθε μπλομ …» προέρχεται από την (ανύπαρκτη) φράση του τίτλου,
- κάποιος κάπου κάποτε (ανύπαρκτος) Πόσδαγλης ή (υπαρκτός αλλά με μία ολόκληρη «βιομηχανία θαυμάτων» να έχει στηθεί γύρω από το όνομά του) πατέρας Παΐσιος, τα είχαν προφητέψει όλα,
- ο Einstein έκλεψε από τον Αριστοτέλη την, πιο γνωστή ίσως, εξίσωση της φυσικής Ε=MC2 διότι ο Αριστοτέλης είχε (μα που αλήθεια;) γράψει: «Της των δε ενόντων ρευστήν δύναμιν, εις κραταιάν θέσιν ισοκλίνουσα παν εν τη δομή των σμικρών μορίων πλέγμα ουσίας μέγεθος έστι τάδε: η της μάζης πολλαπλότητα εν διαδοχή, δις, μετά μεγέθους τριών μυρίων μυριάδων τριπλών ποδών προς την μονάδα του χρόνου»
κλπ, κλπ, κλπ;
Αν επιπλέον σκεφτούμε ότι αυτός ο λαός
- πριν δεκατρία χρόνια, τη στιγμή που ο τότε πρωθυπουργός κατέβαζε τα ΜΑΤ να ξυλοκοπούν τους συνταξιούχους που διεκδικούσαν λίγα χιλιάρικα δραχμές αύξηση, πουλούσε σπίτια ή δανειζόταν τεράστια ποσά για να δίνει εντολές στους χρηματιστές, οι οποίοι τότε είχαν γεμίσει με χρηματιστηριακά γραφεία τον τόπο – όπως τα ανταλλακτήρια χρυσαφικών σήμερα…, να αγοράζουν χαρτιά χωρίς αντίκρισμα στη Σοφοκλέους
- ανέχτηκε (και βολεύτηκε από επιδοτήσεις λες και θα υπήρχαν για πάντα ή γιατί τέλος πάντων επειδή ανακαλύψαμε (;) τον πολιτισμό πρέπει όλοι οι υπόλοιποι να μας ταΐζουν) τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις σε συνεργασία με το κεφάλαιο να διαλύουν το βιομηχανικό και αγροτικό παραγωγικό ιστό της χώρας στρέφοντάς τον σε υπηρεσίες και εισαγωγές από τις οποίες ήταν σίγουρο ότι δεν μπορούσε να σταθεί η οικονομία του κράτους,
- τις τελευταίες δεκαετίες λάτρεψε τους χειρότερους πολιτικούς της ιστορίας του. Πολιτικούς οι επίγονοί των οποίων ξεπουλούν στην κυριολεξία τη δημόσια περιουσία με αυτόν να τους παρακολουθεί απαθής να τον εξαθλιώνουν, έχοντας μάλιστα πιστέψει ότι τελικά θα σωθεί αν πάρουμε τα 31,5 δις ευρώ της δόσης (τα οποία βεβαίως θα καταλήξουν αφενός τα 25 στις τράπεζες αφετέρου τα υπόλοιπα στους τοκογλύφους δανειστές) και πως για να γίνει αυτό, αυτός, πρέπει να χάσει ένα μεγάλο κομμάτι είτε του μισθού του ή και ολόκληρο είτε της σύνταξής του (!;!)
- ηδονίζεται στο ενδεχόμενο απολύσεων στο δημόσιο ενώ για τους εφοπλιστές, όταν δηλώνουν ότι δεν θέλουν να πληρώνουν φόρους και να μην τολμήσουν να τους ζητήσουν να πληρώσουν, σηκώνει τους ώμους λέγοντας πως αυτοί πουθενά δεν πληρώνουν φόρους,
- κατηγορεί τους ήδη εξαθλιωμένους και πεινασμένους για τη φτώχεια του (ενστερνιζόμενος ρατσιστικές ιδέες όταν σε κάθε οικογένεια όλοι έχουμε συγγενείς μετανάστες σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα, την Αμερική ή την Αυστραλία )
- πιστεύει για τα 600 δις ευρώ (την μη ύπαρξη των οποίων χρειάστηκε να διαψεύσει το ΥΠ.ΟΙΚ) που μαζέψανε οι έλληνες μετανάστες του εξωτερικού για να πληρώσουν το χρέος (προφανώς 600 ώστε να μείνουν και κάμποσα για να περνάμε όπως περνούσαμε)
- το «α μπε μπα μπλομ του κίθε μπλομ …» προέρχεται από την (ανύπαρκτη) φράση του τίτλου,
- κάποιος κάπου κάποτε (ανύπαρκτος) Πόσδαγλης ή (υπαρκτός αλλά με μία ολόκληρη «βιομηχανία θαυμάτων» να έχει στηθεί γύρω από το όνομά του) πατέρας Παΐσιος, τα είχαν προφητέψει όλα,
- ο Einstein έκλεψε από τον Αριστοτέλη την, πιο γνωστή ίσως, εξίσωση της φυσικής Ε=MC2 διότι ο Αριστοτέλης είχε (μα που αλήθεια;) γράψει: «Της των δε ενόντων ρευστήν δύναμιν, εις κραταιάν θέσιν ισοκλίνουσα παν εν τη δομή των σμικρών μορίων πλέγμα ουσίας μέγεθος έστι τάδε: η της μάζης πολλαπλότητα εν διαδοχή, δις, μετά μεγέθους τριών μυρίων μυριάδων τριπλών ποδών προς την μονάδα του χρόνου»
κλπ, κλπ, κλπ;
Αν επιπλέον σκεφτούμε ότι αυτός ο λαός
- πριν δεκατρία χρόνια, τη στιγμή που ο τότε πρωθυπουργός κατέβαζε τα ΜΑΤ να ξυλοκοπούν τους συνταξιούχους που διεκδικούσαν λίγα χιλιάρικα δραχμές αύξηση, πουλούσε σπίτια ή δανειζόταν τεράστια ποσά για να δίνει εντολές στους χρηματιστές, οι οποίοι τότε είχαν γεμίσει με χρηματιστηριακά γραφεία τον τόπο – όπως τα ανταλλακτήρια χρυσαφικών σήμερα…, να αγοράζουν χαρτιά χωρίς αντίκρισμα στη Σοφοκλέους
- ανέχτηκε (και βολεύτηκε από επιδοτήσεις λες και θα υπήρχαν για πάντα ή γιατί τέλος πάντων επειδή ανακαλύψαμε (;) τον πολιτισμό πρέπει όλοι οι υπόλοιποι να μας ταΐζουν) τις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις σε συνεργασία με το κεφάλαιο να διαλύουν το βιομηχανικό και αγροτικό παραγωγικό ιστό της χώρας στρέφοντάς τον σε υπηρεσίες και εισαγωγές από τις οποίες ήταν σίγουρο ότι δεν μπορούσε να σταθεί η οικονομία του κράτους,
- τις τελευταίες δεκαετίες λάτρεψε τους χειρότερους πολιτικούς της ιστορίας του. Πολιτικούς οι επίγονοί των οποίων ξεπουλούν στην κυριολεξία τη δημόσια περιουσία με αυτόν να τους παρακολουθεί απαθής να τον εξαθλιώνουν, έχοντας μάλιστα πιστέψει ότι τελικά θα σωθεί αν πάρουμε τα 31,5 δις ευρώ της δόσης (τα οποία βεβαίως θα καταλήξουν αφενός τα 25 στις τράπεζες αφετέρου τα υπόλοιπα στους τοκογλύφους δανειστές) και πως για να γίνει αυτό, αυτός, πρέπει να χάσει ένα μεγάλο κομμάτι είτε του μισθού του ή και ολόκληρο είτε της σύνταξής του (!;!)
- ηδονίζεται στο ενδεχόμενο απολύσεων στο δημόσιο ενώ για τους εφοπλιστές, όταν δηλώνουν ότι δεν θέλουν να πληρώνουν φόρους και να μην τολμήσουν να τους ζητήσουν να πληρώσουν, σηκώνει τους ώμους λέγοντας πως αυτοί πουθενά δεν πληρώνουν φόρους,
- κατηγορεί τους ήδη εξαθλιωμένους και πεινασμένους για τη φτώχεια του (ενστερνιζόμενος ρατσιστικές ιδέες όταν σε κάθε οικογένεια όλοι έχουμε συγγενείς μετανάστες σε κάποια ευρωπαϊκή χώρα, την Αμερική ή την Αυστραλία )
- πιστεύει για τα 600 δις ευρώ (την μη ύπαρξη των οποίων χρειάστηκε να διαψεύσει το ΥΠ.ΟΙΚ) που μαζέψανε οι έλληνες μετανάστες του εξωτερικού για να πληρώσουν το χρέος (προφανώς 600 ώστε να μείνουν και κάμποσα για να περνάμε όπως περνούσαμε)
ε… τότε μάλλον αρχίζουμε να προσεγγίζουμε την απάντηση.
Η απόφασή μας όμως να εξακολουθήσουμε να υπάρχουμε δεν έχει να κάνει με στείρες αναμοχλεύσεις περασμένων «μεγαλείων» (όπου μάς φαντασιωνόμαστε πρωταγωνιστές) και παραμένοντας ανίκανοι να μαθαίνουμε από «αυτά» ούτε σε αναζητήσεις από μηχανής θεών.
Υπάρχει ακριβώς στο να ξεφύγουμε από αυτό που είμαστε ακόμη!
(1)«Ἀπεμπολῶν, τοῦ κεῖθεν ἐμβολῶν!!!…» Τί σημαίνει αὐτό; Χμμ… Μὰ ὅλοι τὸ γνωρίζουμε… Τὸ ἔχουμε παίξει παιδιά… Τὸ ἔχουμε τραγουδήσει.. Τὸ ἔχουμε μουρμουρίσει ἀπὸ κεκτημένη ταχύτητα…. Τὸ ἔχουμε διδάξει σὲ ἄλλα παιδιά… Καὶ κάπου κάπου, τὸ ἀναπολοῦμε…«ἄ μπὲ μπὰ μπλόν, τοῦ κεῖθε μπλόν….» Τό θυμηθήκαμε; Εἶναι νά μήν γελᾶ κάποιος μέ τήν ἀνιστορικότητά μας καί τήν ἀμάθειά μας; Ἤ μέ τήν ἀνικανότητά μας νά ξεφύγουμε ἀπό αὐτό πού εἴμαστε ἀκόμη; (…)]
(3) Αρκεί να δούμε το πώς άλλοι λαοί, όπως οι Ισλανδοί, οι Ιταλοί, οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι κλπ αλλά, κρίνοντας από γεγονότα όπως αυτά στην Αγγλία, και λαοί που φαινομενικά ακόμα σήμερα δεν τους έχει, το καπιταλιστικό σύστημα, χώσει βαθειά στην κρίση με μονόδρομο που καταλήγει στην εξαθλίωση, αντιδρούν στα σενάρια τους και παλεύουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου