Ένας χρόνος γεμάτος αλλαγές σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς έφυγε.. Ας ελπίσουμε ότι ο νέος θα είναι καλύτερος και θα φέρει ότι δεν έφερε ο άλλος... γιατί για να φέρει πίσω αυτά που πήρε ο προηγούμενος.. το βλέπω κομμάτι δυσκολο..
Και ότι πήρε ο προηγούμενος το έβλεπες, ίσως καθημερινά, σε αλλαγές τις ζωής σου.. Ή μπορεί να ήταν και απότομες.. από τη μία στιγμή στην άλλη..
Αλλαγές που σε κάνουν να βλέπεις τη ζωή από τελείως διαφορετική οπτική γωνία. Αλλαγές που σε κάνουν να συνειδητοποιείς πως η ζωή σου δε θα είναι ποτέ έτσι όπως την ήξερες.. Ξαφνικά ξετυλίγεται μπροστά σου μία νέα ζωή, που δε γνωρίζεις και ίσως, αν ήταν επιλογή σου, να μην την επέλεγες ποτέ.. Οι άνθρωποι που ήξερες και είχες μάθει να στηρίζεσαι σε αυτούς, να περνάς το χρόνο σου μαζί τους, να τους αγαπάς, δε θα είναι πλεον εκεί γιατί οι δρόμοι σας χωρίστηκαν. Χωρίστηκαν.. είτε.. με το έτσι θέλω είτε γιατί ο καιρός πέρασε και πίσω δε γυρίζει, είτε.. γιατί ο υπεύθυνος γιατρός δεν είναι ο υπεύθυνος γιατρός. Αλλά "ένας άλλος".
Και όταν οι αλλαγές αυτές γίνονται όλες μαζί, τότε είναι που νιώθεις σαν να έχει ξεκολλήσει ένας βράχος από το ψηλότερο σημείο του Ολύμπου και κατρακυλώντας έπεσε στη θάλασσα παρασύροντας σε μαζί του, στο πιο βαθύ σημείο τις θαλάσσης..
Έρχεται όμως κάποια στιγμή μέσα στο χρόνο που λες "οκ όλα τα άσχημα τελείωσαν, προχωράμε μπροστα. Σιγα σιγά και με ένα βήμα την ημέρα". Μια ανάσα τη φορά και θα φτάσουμε και πάλι στην επιφάνεια.. τότε είναι που έρχεται ο Δεκέμβρης! σαν ένα μικρό παλικαράκι που κάνει βατραχάκια στα κύματα με βοτσαλάκια.. μόνο που το βοτσαλάκι σου έρχεται κατα κούτελα και σε αφήνει αναίσθητο..
Και ότι πήρε ο προηγούμενος το έβλεπες, ίσως καθημερινά, σε αλλαγές τις ζωής σου.. Ή μπορεί να ήταν και απότομες.. από τη μία στιγμή στην άλλη..
Αλλαγές που σε κάνουν να βλέπεις τη ζωή από τελείως διαφορετική οπτική γωνία. Αλλαγές που σε κάνουν να συνειδητοποιείς πως η ζωή σου δε θα είναι ποτέ έτσι όπως την ήξερες.. Ξαφνικά ξετυλίγεται μπροστά σου μία νέα ζωή, που δε γνωρίζεις και ίσως, αν ήταν επιλογή σου, να μην την επέλεγες ποτέ.. Οι άνθρωποι που ήξερες και είχες μάθει να στηρίζεσαι σε αυτούς, να περνάς το χρόνο σου μαζί τους, να τους αγαπάς, δε θα είναι πλεον εκεί γιατί οι δρόμοι σας χωρίστηκαν. Χωρίστηκαν.. είτε.. με το έτσι θέλω είτε γιατί ο καιρός πέρασε και πίσω δε γυρίζει, είτε.. γιατί ο υπεύθυνος γιατρός δεν είναι ο υπεύθυνος γιατρός. Αλλά "ένας άλλος".
Και όταν οι αλλαγές αυτές γίνονται όλες μαζί, τότε είναι που νιώθεις σαν να έχει ξεκολλήσει ένας βράχος από το ψηλότερο σημείο του Ολύμπου και κατρακυλώντας έπεσε στη θάλασσα παρασύροντας σε μαζί του, στο πιο βαθύ σημείο τις θαλάσσης..
Έρχεται όμως κάποια στιγμή μέσα στο χρόνο που λες "οκ όλα τα άσχημα τελείωσαν, προχωράμε μπροστα. Σιγα σιγά και με ένα βήμα την ημέρα". Μια ανάσα τη φορά και θα φτάσουμε και πάλι στην επιφάνεια.. τότε είναι που έρχεται ο Δεκέμβρης! σαν ένα μικρό παλικαράκι που κάνει βατραχάκια στα κύματα με βοτσαλάκια.. μόνο που το βοτσαλάκι σου έρχεται κατα κούτελα και σε αφήνει αναίσθητο..
Ιωάννα Δ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου