10 Δεκ 2013

Η ιστορία της Ψωροκώσταινας που έμελλε να στιγματίσει το ελληνικό κράτος.


Στα χρόνια της επανάστασης ζούσε μια αρχόντισσα η οποία με το βίο της και το όνομα της έμελε να στιγματίσει στα βαθύ των χρόνων το ελληνικό κράτος.  Η πρωταγωνίστρια της ιστορίας μας είναι η Πανωραία Χατζηκώστα η οποία ήταν παντρεμένη με τον Κώστα Αϊβαλιώτη ένα πλούσιο έμπορο.


Ζούσε με την οικογένεια της στις Κυδωνιές της Μικράς Ασίας. Όταν το 1821 η επαναστατική επιχείρηση η οποία έγινε  στην περιοχή πνίγηκε  στο αίμα τότε η Πανωραία με την οικογένεια της βρέθηκαν στα Ψαρά και σκότωσαν μπροστά στα μάτια της τα παιδιά και το σύζυγός της γι’ αυτό ονομάστηκε Ψαροκώσταινα. Έπειτα βρέθηκε στο Ναύπλιο και εργαζόταν σαν πλύστρα για να έχει τα προς το ζην.

Το 1827στο Ναύπλιο αναφέρθηκε το όνομα της Ψωροκώσταινας στη συνέλευση της κυβέρνησης και παρομοιάστηκε με το χρεοκοπημένο ελληνικό δημόσιο. Αυτή η στιγμή έμενε να καρφιτσωθεί και να ακολουθεί μέχρι και τις μέρες μας αυτό το προσωνύμιο και να ταυτίζεται απόλυτα η χώρα μας με τη Ψωροκώσταινα.  Ας δούμε όμως πώς έγινε γνωστή η Ψωροκώσταινα ώστε να αναφέρεται το όνομα της στα έδρανα της Βουλής. Ήταν λίγο μετά από την ηρωική έξοδο του Μεσολογγίου όταν στη πόλη του Ναύπλιου έγινε έρανος για το μαρτυρικό Μεσολόγγι.

Κανείς όμως δεν έδειχνε ιδιαίτερο ενθουσιασμό για αυτό τον έρανο μέχρι που εμφανίστηκε η Ψωροκώσταινα «δεν έχω τίποτα άλλο να προσφέρω για το μαρτυρικό Μεσολόγγι εκτός από αυτό το ασημένιο δαχτυλίδι και αυτό εδώ το γρόσι. Αυτά τα τιποτένια  προσφέρω»  δήλωσε η πλύστρα, μετά από αυτή τη στιγμή χαλασμός έγινε στο πάγκο τον οποίο είχε στηθεί για τη τέλεση του εράνου.

Έπειτα από αυτή τη χειρονομία ο κόσμος έτρεχε να προσφέρει ότι μπορούσε ο καθένας χρυσές λίρες, γρόσια. Τότε ξύπνησε μέσα σε όλους το ελληνικό φιλότιμο. Αυτή ήταν η εξέλιξη της ταπεινής προσφοράς της πλύστρας Χατζηκώσταινας, όπου από εκείνη τη στιγμή έμελε μείνει στην ιστορία και  «επίσημα» πλέον, με το παρανόμι «Ψωροκώσταινα».

Ένα άρθρο του Ηλία Μπουρμπούλα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

«Λίγο πριν πεθάνεις…»

Ο παππούς μου ήταν φυσικός. Ήταν και 96 χρονών (όπως ο Μητσοτάκης). Όταν τον ρωτούσαν πόσων χρονών είναι απαντούσε «χοντρικά… λίγο πριν π...