Είναι δύσκολο να θέσης ένα σαφές όριο και σύνορο μεταξύ του ερωτικού και πορνογραφικού περιεχομένου. Ορισμένοι παραδέχονται ότι η πορνογραφία χαρακτηρίζεται από την ωμή έκθεση των σεξουαλικών πράξεων, μερών του σώματος, η ακόμα και την ακραία έκθεση των γεννητικών οργάνων, ενώ το ερωτικό είναι πιο διακριτικό σε αυτή την έκθεση. Ας επιχειρήσουμε να δούμε την κινηματογραφική πορεία αυτού του είδους (μέρος πρώτο)
Όταν μιλάμε για το σεξ ως καλλιτεχνικό προϊόν και περιεχόμενο το ζήτημα που εγείρεται είναι μεταξύ πορνογραφίας και ερωτισμού. Τι είναι ο ερωτισμός; Ποια είναι η πορνογραφία; Οι απαντήσεις είναι πολλές από όλες τις πλευρές, αλλά στο τέλος αυτός που διακρίνεται ως ο ποιο άξιος στο να αναδείξει το περιεχόμενο του κινηματογραφικού ερωτισμού, είναι η πορνογραφία. Η ετυμολογία των λέξεων, επίσης, βοηθάει στο να δημιουργηθεί μία μικρή διαφορά. Ενώ ο ερωτισμός προέρχεται από τον έρωτα και κυριολεκτικά σημαίνει «αγάπη, επιθυμία», η πορνογραφία, όπως το λέει η ίδια η λέξη σημαίνει «πραγματεία περί της πορνείας» εικονική ή λεκτική ή και τα δύο μαζί με σκοπό την σεξουαλική διέγερση, ή και τον έρωτα αν θέλετε, μόνο που σε αυτή την περίπτωση η αγάπη, που ενυπάρχει στον έρωτα, αντικαθίσταται από τη λαγνεία. Η πορνογραφία λοιπόν προσπαθεί να διεγείρει ερωτικά μόνο για σαρκικές απολαύσεις και όχι για συναισθηματικές.
Αλλά αυτός ετυμολογικός διαχωρισμός φαίνεται να είναι ένας άλλος τρόπος για να αποδεχτεί την σεξουαλική κακοποίηση και εκμετάλλευση η κοινωνία ώστε να παραδεχτεί την ύπαρξη της ομορφιάς και της τέχνης περισσότερο από όσο είναι στην πραγματικότητα. Ο καλλιτέχνης Paulo Rafael δίνει ένα ενδιαφέρον ορισμό σε ένα κείμενο για το θέμα: «Η κοινή λογική τοποθετεί διαφορές μεταξύ πορνογραφίας και ερωτικού. Ωστόσο, όταν προσπαθούμε να κατηγοριοποιήσουμε αυτές τια διαφορές, εισέρχεται ο καθένας σε ένα υποκειμενικό πεδίο, επειδή αυτά όρια εξαρτώνται από τον παρατηρητή ή το πολιτισμικό πλαίσιο και όχι τα εγγενή χαρακτηριστικά του αντικειμένου (ερωτικού ή πορνογραφικού). Άλλωστε έχει ειπωθεί ότι η πορνογραφία είναι ένας άλλος ερωτισμός. Το ερωτικό και το πορνό δεν μπορούν να διαφοροποιηθούν μόνο με βάση τις άμεσες και έμμεσες έννοιες. Έτσι, σε γενικές γραμμές προσπαθήστε να αποφύγετε τον όρο ερωτικό, χρησιμοποιώντας μόνο τον όρο πορνογραφία, επεκτείνοντας το νόημά της. Πορνογραφία ως αναπαράσταση της σεξουαλικής επιθυμίας, μία σεξο-γραφία ή μία επιθυμιο-γραφία, στην ίδια γραμμή σκέψης η οποία οδηγεί σε άλλες λέξεις που περιέχουν την πραγματεία, αναζήτηση ή καλλιτεχνική πράξη όπως γεωγραφία, λιθογραφία και ξυλογραφία».
Σταδιακά η πορνογραφία κέρδισε έδαφος. Στην Ευρώπη, οι ταινίες ήρθαν πριν κυκλοφορήσουν στην αμερικανική αγορά. Υπάρχουν σαφή αρχεία ταινιών από το 1910. Οι πρώτες καθαρά ταινίες πορνό παρήχθησαν στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής το 1904 και από εκεί εξάγονται σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων και των ΗΠΑ. Ωστόσο η ακριβής ημερομηνία κυκλοφορίας της πρώτης πορνογραφικής ταινίας παραμένει άγνωστη λόγω της έλλειψης καταγραφής δεδομένων κατά τη στιγμή που κυκλοφόρησαν οι Free ride (1915) και On the beach (1916) οι οποίες μπορούν να εκληφθούν ως οι πρώτες ταινίες με καθαρά πορνογραφικό περιεχόμενο χωρίς να έχουν παιχτεί σε κινηματογραφικές αίθουσες. Η χρήση τους τότε ήταν εκτεταμένη σε οίκους ανοχής. Γεμάτες με χιούμορ και σαφής σκηνές, δημιουργήθηκαν από ανθρώπους που χρησιμοποιούσαν όλες τις σύγχρονες τεχνολογίες που ήταν διαθέσιμες εκείνη την εποχή.
Στις επόμενες δεκαετίες, οι πορνογραφικές ταινίες ήταν περιθωριοποιημένες, χωρίς να αποτελούν μέρος της βιομηχανίας του θεάματος. Περιέργως αυτή η περίοδος ήταν πολλή δημιουργική για όσους ασχολούνταν με το είδος, οι οποίοι είχαν ένα τεράστιο πεδίο ελεύθερο για να εξερευνήσουν σκηνές και να συλλέξουν λεία ώστε να δημιουργήσουν έργα υψηλής αισθητικής.
Ήταν στα τέλη της δεκαετίας του ’60 όταν οι πορνογραφικές ταινίες άρχισαν να παίζουν και σε κινηματογραφικές αίθουσες. Τα στοιχεία της εποχής αναφέρουν ότι η πρώτη ταινία που κυκλοφόρησε και έπαιξε και στον κινηματογράφο, η: Μόνα, η παρθένα νύμφη, το 1970, συναγωνιζόταν τον υπερ-ήρωα της εποχής Flesh Gordon. Όμως, λίγο πριν, οι ευρωπαίοι κινηματογραφιστές, ιδιαίτερα οι Ιταλοί Tinto Brass και Pier Paolo Pasolini είχαν επενδύσει χρησιμοποιώντας κυρίως το πλαίσιο της αφήγησης.
Η άφιξη των πορνογραφικών ταινιών στις κινηματογραφικές αίθουσες, δημιούργησαν νέα κύματα στη βιομηχανία του θεάματος και έναν διαφορετικό τρόπο για να δούμε την παραγωγή τους. Εκεί που οι απαιτήσεις ήταν σχεδόν μηδενικές, από άποψη σεναρίου, τώρα ζητούσαν να δημιουργηθεί μια αφηγηματική ροή.
πηγή:cool2re.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου